Sila ay mga anino lamang sa maulap ko nang gunita. Di ko na maalala ang kanilang kabuuan ng hitsura o aura ng mga mukha. Di ko maalala kung lubusan ba akong masaya kasama sila? O ako ay nadala lang ng alon ng pakikisama. Nakasilid sa kaibuturan ng mga selula ng aking utak ang mga hulagway ng minsang masayang mga kasalan, binyag, birthday party, o Christmas party
Ngayon, wala na nga, wala.
Basta ang alam ko, nagmula sa isang angkang malaki sila. Silang minsan naging kamag-anak, kahit sa mga okasyon lamang. Sabi taga-Morong ang isang ninuno. Ang sabi ng iba, taga-Intramuros ang ninunong ito. Basta, lumawak ang sanga ng angkang ito. May umabot sa dulo ng Luzon, lagpas, lagpas pa ng magayong bulkan ng Mayon. At balita ko, umusbong sila sa bayang iyon na di pa nararating ng aking mga talampakang lumaki sa lungsod.
May balita ba ako sa kanila?
Wala. Wala pa nga, wala.
Iba rin ang nagagawa pag mas malawak pa sa kapatagan ng Camarines ang agwat ninyo sa mayayamang kadugo.
Himantayon Dos 